Büyük bir kazadan ya da dünyanın herhangi bir ülkesindeki doğal afetten sonra, hayatta kalan insanlara mutlulukla karışık şaşırırız ya
Ben de sabah akşam İstanbul trafiğinde “Nasıl ölmedim ben ya?” deyip duruyordum. Daha geçen gün en ufak bir esintide uçmaya müsait bu bünyeye araba çarptı; sonra bir minibüs hızla, içinde bulunduğum arabayı sıyırdı geçti. Çılgınlar gibi eğleniyoruz değil mi gençler?
Mesela yolculuk esnasında pencereden dışarıyı seyretme zevki falan kalmadı. “Aha arabanın önüne atladı; aha çarptı.” Kalbimiz ağzımızda yolculuk yapıyoruz. Çünkü herkes ana caddeleri, duyduğu köy özlemiyle tarla falan sanıyor.
Katil ya da maktul olmak inan işten değil.
Hani var ya tutamazsın da kendini üst geçit falan dinlemeden...
Bir ümitle ya geçersem karşıya dersin hep,
Bile bile yasak olduğunu
*Bu dörtlüğü lütfen Sezen’den "Bile Bile" şarkısı bestesiyle okuyalım, birkaç kelime dışarı taşıyor farkındayım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder